انواع روش های متعادل سازی گوش

ارزیابی ایجاد تعادل :
قبل از اینکه روش های ایجاد فشار را بیاموزید باید روش اندازه گیری سلامت مجاری گوش و حلق و بینی را بیاموزید .

روش های پیشنهادی به شرح ذیل می باشد :

اشنازالا : 
در این روش دو سوراخ بینی را فشار داده تا بسته شوند ،سپس سعی کنید با فشار ،هوا را از بینی خارج کنید آنگونه که بافتهای نرم بالایی جایی که با انگشت مسدود شده به طرف بیرون متورم شوند.اگر هیچ گونه احساس ترق تروق در گوش نداشتید نشانه سلامت شیپور استاش است.ساده ترین روش ها برای متعادل سازی گوش میانی عبارتند از :خمیازه ،بلع و حرکت فک،این روشهای متعادل سازی گوش میانی ،برای افرادی که شیپور استاش فراخ دارند و مشکلی از لحاظ ایجاد تعادل ندارند مفید خواهد بود.این روش ها برای غواصان مبتدی توصیه نمی شود چون احتمال اشتباه وجود دارد.
توجه کنید که از بین روش های ایجاد مقاومت در برابر فشار ، همگی به افراد آموزش داده شود تا متعلمین با خاطری آسوده و با استفاده از یک روش ارجع ، به طور قابل اعتمادی از گوش میانی ممانعت به عمل آورده و به غواصی بپردازند.
 
روش والسالوا :
اولین ثبت کننده این روش آنتونیووالسالوا در ۱۷۰۰ میلادی بود . در این روش منفذ بینی را بسته و فشار قفسه سینه را افزایش می دهیم .فشار هوای باز دمی را بالا برده تا منافذ بسته شده ، مانع از دمیدن به طرف خارج شوند.

معایب والسالوا:
استفاده طولانی از این روش می توانند باعث افزایش حجم وریدی بافت های اطراف شیپور استاش شود.باعث کاهش بازگشت خون به قلب شده ، می تواند موجب شود فشار خون پایین تر بیاید .
 
مانور فرنزل:
هرمن فرنزل فرمانده نیروی هوایی بود که این روش را به خلبانان بمب افکن طی جنگ جهانی دوم آموزش می داد .تغییرات فشار در هواپیمای تجارتی معمولا خیلی ملایم بوده ، خیلی آرامتر از حالت غواصی صورت می گیرد.
در یک هواپیمای بمب افکن در حالت تجربی فشار خیلی سریعتر تغییر خواهد یافت .در این روش منفذ بینی با فشار انگشتان بسته شده ، فرد تلاش خواهد کرد حرف k یا صدای gon   را از گلو ادا کند .برای انجام این روش ،به اندازه ۱.۳ خلفی زبان را بالا آورده برجستگی حنجره را رو به بالا بیاورید تا مانند یک پیستون عمل کند.به همین دلیل به آن پیستون گلویی نیز می گویند.غواصان واقعا پیستونی را عقب زبان ساخته و آنرا به طرف بالا فشار می دهند.
مانور تویین بی :
ژوزف تویین بی در سال ۱۸۰۰ برای اولین بار وجود صدای تراق تروق منفذ آناتومیکی شیپور استاش را هنگام بلع تشخیص داد. این روش با بستن بینی هنگام بلع انجام می شود .عضلات عقب گلو ، شیپور استاش را باز می کنند و اجازه هوا متعادل شود.عمل بلع با بینی بسته به راحتی مسیر شیپور استاش را بازمی کند.
روش باز شدن اختیاری لوله :
در سال ۱۹۵۰ فرانک ناوی شیوه پیشرفته باز شدن اختیاری لوله ای را پیشنهاد داد که البته آموزش آن کمی دشوار است. در این روش ماهیچه های کام نرم ،  هنگامیکه ماهیچه های بالایی گلو کشیده می شوند، منقبض شده و باعث باز شدن شیپور استاش می شود.این روش مشابه وقایعی است که در عقب گلو در پایان خمیازه اتفاقمی افتد، مثل جنباندن گوش که استعدادی بوده و عده ای قادر به انجام آن نخواهند بود.
مانور رویدهاوس :
نوئل روید هاوس یک پزشک ورزشی از زلاند نو بود و روشی را مشابه بازکردن اختیاری لوله ای ارائه نمود.این مانور انقباض عضله بالابرنده کام را تعلیم می دهد بطوری که این عضله در هنگام انقباض بالا رفته و به طرف زبان کوچک کج می شود .قسمت اول تمرین این روش کج کردن زبان کوچک به طرف بالا می باشد و قسمت دوم سفت شدن و کشیدن عضلات زبان به هر طریقی که با احساس ترق و تروق باعث باز شدن شیپور استاش شود.ضربه یا فشار آرواره در انجام بهتر این روش موثر است.
روش ادموند:
ترکیبی از دو روش فوق است.
مانور لووری:
در این روش ابتدا منفذ بینی را گرفته و همزمان با ایجاد فشار عمل بلع انجام خواهد شد.
شیوه انقباض ناگهانی:
روش ترکیبی بوده و با گرفتن منفذ بینی و یک فشار متعادل در عقب گلو ایجاد می شود .در حین عمل بلع سر ناگهان به یک سو چرخیده ،کشش و انقباض عضلات گلو به انجام این روش کمک می کند.
خیلی از غواصان مبتدی برای انجام این روش مشکل دارند و مشکل آنها به علت حالت آناتومیکی ،آلرژی ها ،عفونت های حاد یا پلیپ های بینی می باشد.